وجه التزامی
From Wikipedia, the free encyclopedia
وجه التزامی یا وجه پِیرو وجهی از فعل است که گوینده آن را برای اشاره به وضعیتی نسبی و غیرقطعی به کار میبرد.[1] وجه التزامی برای بیان شرط، احتمال، آرزو، تردید، خواستن، میل و امثال آن به کار میرود.[2] هرگاه واقعشدن یا نشدن فعل مسلم نباشد، از وجه التزامی استفاده میشود.[3]
ناتل خانلری معتقد است «فعلی که به وجه التزامی است همیشه به دنبال فعل دیگری میآید».[4]