وایبر
برنامه تماس اینترنتی و پیام رسانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
وایبر (به انگلیسی: Viber) یک نرمافزار مالکیتی چندسکویی پیامرسان فوری صدا روی پروتکل اینترنت برای تلفنهای هوشمند است که توسط شرکت وایبر توسعه داده شدهاست. علاوه بر پیامرسانی متنی، کاربران میتوانند به تبادل تصاویر، ویدئو و پیامهای رسانهای بپردازند. نرمافزار وایبر برای مک اواس، اندروید، سیستمعامل بلکبری، آیاواس، سیمبیان، بادا، ویندوز فون و مایکروسافت ویندوز در دسترس قرار دارد.[6] یک نگارش از نرمافزار برای لینوکس در حال توسعه است که در حال حاضر در مرحلهٔ آزمایشی عمومی قرار دارد.[7] وایبر روی شبکههای نسل سوم شبکه تلفن همراه، پروژه مشارکتی نسل سوم شبکه تلفن همراه و وایفای کار میکند. جهت کار با نرمافزار روی یک سیستمعامل مبتنی بر دسکتاپ الزامی است نرمافزار وایبر را روی یک تلفن نصب داشته باشید. وایبر در ۷ مه ۲۰۱۳ به ۲۰۰ میلیون کاربر رسید.[8]
![]() | |
نویسنده(های) اصلی | وایبر مدیا (شرکت راکوتن) |
---|---|
انتشار اولیه | ۲ دسامبر ۲۰۱۰ ![]() |
انتشار(های) پایدار [±] | |
انتشار(های) آزمایشی [±] | |
سیستمعامل | مایکروسافت ویندوز، مک اواس، اندروید، سیستمعامل بلکبری، آیاواس، سرویسهای ۴۰، سیمبیان، بادا، ویندوز فون، لینوکس(اوبونتو، فدورا، اوپنسوزه) |
در دسترس به | عربی، آلبانی، چینی (سنتی و سادهشده)، انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، یونانی، ایتالیایی، عبری، ژاپنی، کرهای، فارسی، پرتغالی، روسی، اسپانیایی و اوکراینی[5] |
نوع | پیامرسانی فوری و صدا روی پروتکل اینترنت |
مجوز | مالکیتی |
وبگاه |
وایبر توسط ۴ همکار اسرائیلی تأسیس شد: تلمن مارکو، ایگور مگزینیک، سانی مارولی و اوفر اسمچا.[9] تلمن مارکو مدیرعامل شرکت است، که چهار سال در ارتش اسرائیل مشغول به کار بودهاست و از دانشگاه تلآویو فارغالتحصیل شدهاست. در ۱۴ فوریه ۲۰۱۴ وایبر توسط شرکت چندملیتی ژاپنی راکوتن به قیمت ۹۰۰ میلیون دلار خریداری شد.[10] پیش از فوریه ۲۰۱۴، بیشتر سهام این شرکت را یک خانواده اسرائیلی به نام شباتای (۵۵٫۲٪) و تلمن مارکو (۱۱٫۴٪) و نیز یک شرکت آمریکایی به نام IRS وست (۱۲٫۵٪) در اختیار داشتهاند.[11] تلمن مارکو از پاسخ به سؤالات صریح دربارهٔ نقش خود در آینده شرکت تحت مدیریت راکوتن، امتناع کرد.[12]