همزه (سوره)
صد و چهارمین سورهٔ قرآن که ۹ آیه دارد. / From Wikipedia, the free encyclopedia
سورهٔ هُمَزَه (به عربی: الهمزة) صد و چهارمین سورهٔ قرآن است و ۹ آیه و ۳۳ کلمه دارد. کلمه همزه در زبان فارسی به معنی «طعنهزن» است. این سوره مکی دانسته شدهاست. سورهٔ همزه در جزء سیام قرآن قرار دارد و بر اساس ترتیب نزول که توسط محمدهادی معرفت مشخص شده، سی و دومین سورهٔ نازلشده بر پیامبر اسلام است که پیش از مرسلات و پس از قیامت در مکه و پیش از هجرت محمد نازل شدهاست. این سوره از مفصلات است که در برخی از روایات از سورههای مفصلات با عنوان ریاض القرآن یاد میشود؛ سورههای مفصلات به سورههای کوتاه گفته میشود که در انتهای قرآن قرار دارند.
این مقاله بهطور گسترده بر ارجاع به منابع اولیه متکی است. |
همزه طعنهزن | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مکی | ||||
نامهای دیگر | لمزه | ||||
اطلاعات آماری | |||||
ترتیب در قرآن | ۳۲ | ||||
جزء | ۳۰ | ||||
شمار آیهها | ۹ | ||||
شمار واژهها | ۳۳ | ||||
شمار حرفها | ۱۳۰ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
||||
یکی از نظرات دربارهٔ شأن نزول این سوره، پشت سر پیامبر اسلام تهمت و طعنه میزدند و از نظرات دیگر این است که پیامبر اسلام را مسخره میکردند. از دیگر نظرات دربارهٔ شأن نزول این سوره، با توجه به اینکه این سوره در مکه نازل شدهاست، برای تذکر به کسانی است که از مردم عیبجویی میکنند و آنها را مسخره میکنند، تهمت میزنند و ثروت جمع میکنند. همچنین در روحالمعانی نوشتهٔ شهابالدین آلوسی، مفسر اهل سنت، آمده که شأن نزول این سوره، مردی به نام ابی بن خلف بسیار غیبت میکرد و به مردم تهمت میزد.
روایات متفاوتی در فضیلت قرائت این سورهٔ آمدهاست. از جمله این روایات، در حدیث ابی بن کعب نوشته شدهاست، هرکس سورهٔ همزه را قرائت کند، به وی پاداش داده میشود. همچنین روایت شدهاست: «هر کس در نمازهایش سورهٔ همزه را قرائت کند، به اندازه دنیا به وی پاداش داده میشود.» از دیگر فضیلتهای این سوره، هر کس این سورهٔ را بیست و یک بار قرائت کند و اگر این سورهٔ را بنویسد و همراه خود داشته باشد، از تهمت و بدگویی به دور است.