همایوننامه
اثر زندگینامه قرن شانزدهم توسط گلبدان بیگم / From Wikipedia, the free encyclopedia
همایوننامه (نثر تاریخی) را گلبدن بانو خواهر نصیرالدین همایون نوشت و نصیرالدین همایون خود از پادشاهان گورکانی (یا تیموری یا بابری یا مغولان هند) بود. وی نخستین[1] و تنها بانویی است که در سرتاسر تاریخ ادبی ایران،[2] کتاب تاریخ نوشتهاست. همچنین، نخستین زن مورخ عالم اسلام است.[2] این کتاب دارای ترکیبها و لغات خاص است که در نثرهای دیگر فارسی کمتر دیده میشود. متن اصلی این کتاب در لکهنو (۱۹۲۵) و ترجمههای انگلیسی و اردوی آن در لندن (۱۹۰۲) و لاهور (۱۹۶۶) بهچاپ رسیدهاست.[1][3][4]