هفتآب
From Wikipedia, the free encyclopedia
هفتآب[1] (در زبانهای ترکیتبار یِدّیسو یا جِتیسو (به قزاقی: Жетісу)، در روسی: Семиречье، سمیرچیه، به همان معنی هفتآب) نام یکی از مناطق تاریخی تمدن کوچگران آسیای مرکزی است که در شمالشرق سیردریا واقع شده بود. هفتآب در جنوب به کوههای تیانشان و در شمال به دریاچهٔ بالخاش محدود میشود. نام هفتآب اشاره به رودهایی دارد که از این منطقه به دریاچهٔ بالخاش میریزند. حدود هفتآب امروزه در جنوبشرقی قزاقستان کنونی در استان الماتی قرار دارد.