جلفای نو
محلهٔ قدیمی ارمنینشین در اصفهان، ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
نوجُلفا یا جُلفای نو (ارمنی: Նոր Ջուղա – نور جوغا)، یک محله کهن ارمنینشین است که در عصر صفویان، در شهر اصفهان، در کنارهٔ جنوبی زاینده رود بنا شد. نامِ جلفای نو، از نام شهر جلفا در کرانه رود ارس گرفته شدهاست که ساکنان اصلی آن ارمنیان هستند. ارمنیهای جلفای نو در زمان شاه عباسِ یکمِ صفوی در سال ۱۰۱۳ق. (۱۶۰۵م) از آنجا به اصفهان کوچانده شدند.
جغرافیا | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | اصفهان |
شهرستان | اصفهان |
مختصات | |
تاریخچه | |
بنیانگذاری | ۱۶۰۶ میلادی |
جمعیت | |
بناها | |
کلیسا | ۱۳ عدد |
ارامنه از زمانی که جلفا را بنا کردند، به کار تجارت و بازرگانی مشغول شدند، به فعالیتشان در این زمینه ادامه دادند و توسط افراد ثروتمند و سرشناسی چون خواجه آودیک و خواجه نظر، شروع به ساخت بناها و آثار ارزشمند کردند.
از برجستهترین آثار باستانی و مذهبیِ جلفای نو، کلیسای آمِنا پرگیچ (شناختهشده با نامِ وانک، به معنای «کلیسا» در زبانِ ارمنی) و کلیسای بدخم هستند. در گستره جلفای نو، در موزه خاچاطور کِساراتسی، بیش از ۱۲۰۰ بازمانده باستانی وابسته به ارمنیان نگهداری میشود.[1]
جلفا همچنین به عنوان کانون میسیونرهای فرانسوی در اصفهان عصر قاجار مشهور است.