نمایشگاهگردان
From Wikipedia, the free encyclopedia
نمایشگاهگردان یا هنرگردان یا کیوریتور (به انگلیسی: Curator)، کسی است که از طریق تخصص، اطلاعات و ذوق شخصی، و بر اساس تفسیر از موضوع و یا آثار، مجموعه یا مجموعههایی از آثار هنری، تاریخی و یا اسناد را انتخاب و با ایجاد روایتی جدید، نمایشی از آثار فراهم میکند که خود به عنوان اثری جدید شناخته میشود.
با چنین تعریفی در دنیای هنرِ معاصر، نمایشگاهگردان و یا کیوریتور، جایگاهی فراتر از نقشِ سنتی این حرفه که در حقیقت حافظ و متخصص هنر در موزههای هنری و یا تاریخی بود به عهده گرفته است و به همین قیاس، امروزه آنچه که کیوریتورها ارائه میدهند، خود دستمایه تفسیر جدیدی از هنر است که روایتی دیگر از آثار و یا تاریخ را پیش پای منتقدین یا تاریخنگاران هنر، برای نگاهِ تازهای به هنر فراهم میکند.[1]
هرچند این حرفه در ابتدا مرتبط با هنرهای دیداری بود، اما امروزه با توجه به نقش پراهمیت آن در تفسیر و روایت تاریخ هنر، به حوزههای دیگر هنرها و نیز تاریخ و مباحث فرهنگی گسترانیده شده است.[2]
همچنین کیوریتورها لزوما کار چند هنرمند را دور هم جمع نمیکند؛[3] کیوریتور میتواند کار یک هنرمند، بخشی از اسناد تاریخی، و یا آثاری بیارتباط مستقیم به هنر را گرد هم آورده و چیزی (به مثابه اثر هنری و یا مفهوم فسلفی) نو خلق کند.
نمایشگاهگردان یا کیوریتور نقشی محوری در ایجاد روایتهای جدید هنر در هنر معاصر ایفا میکند؛ او از طریق نمایش یا نمایشگاههایی که دیدگاههای متعارف را به چالش میکشند و موضوعات و ایدههای نوآورانه را معرفی میکنند، نه تنها مسائل اجتماعی معاصر را منعکس میکنند بلکه مرزهای بیان هنری را نیز گسترش میدهند و بدین ترتیب روایتی را ایجاد میکنند که با مخاطبان معاصر همخوانی دارد. کیوریتورها مورخان هنر را به سمت حوزههای ناشناخته مطالعه هدایت میکنند و آنها را تشویق میکنند تا تفاسیر پذیرفته شده تاریخ هنر را دوباره ارزیابی کنند. این فرآیند پنجرههای جدیدی را برای مورخان هنر باز میکند و زمینهها و چارچوبهای تازهای برای تحلیل و درک هنر فراهم میکند. از طریق نمایشگاههای کیوریتورها که به مثابه اثری هنری میتوانند شناخته شوند، و پژوهشهای همراه، آنها گفتمانی پویا و در حال تحول در دنیای هنر را ترویج میدهند، شکاف بین گذشته و حال را پر میکنند و راه را برای اکتشافات آینده در تاریخ هنر هموار میکنند.[4]