نسب مشترک
From Wikipedia, the free encyclopedia
گروهی از جانداران را که نیایی مشترک دارند، دارای نسب مشترک خوانند. در زیستشناسی نوین باور عمومی بر این است که تمام جانداران زنده روی کره ی زمین از نیایی مشترک یا از خزینهٔ ژنی مشترکی نشأت گرفتهاند.[1]
نظریهٔ نسب مشترک همگانی بر پایهٔ اصول تکاملی نخستین بار توسط چارلز داروین در کتاب اصل انواع (۱۸۵۹ میلادی) و بعدتر در کتاب هبوط انسان مطرح شد (۱۸۷۱). امروزه این نظریه بهطور کلی مورد قبول زیستشناسان است و باور بر این است که نخستین نیای مشترک همگانی، یعنی نخستین نیای مشترک همهٔ جانداران، حدود ۳٫۹ میلیارد سال پیش پدید آمده است. نظریهٔ وجود نیای مشترک همهٔ جانداران یکی از اصول فرگشت است، گرچه وجود یک اصالت تباری یگانه در مورد اندامگانهای تکیاختهای و ویروسها مورد مناقشهاست.