نزدیکبینی
From Wikipedia, the free encyclopedia
نزدیکبینی (به انگلیسی: Myopia) یکی از عیوب انکساری چشم به معنی این است که چشم بیمار نوشتهها و علامتها را در فاصله نزدیک تشخیص میدهد، ولی در فاصله دور (نسبت به افراد سالم) نمیتواند تشخیص دهد.
Near-sightedness | |
---|---|
نامهای دیگر | کوتاه بینی، نزدیک بینی |
![]() | |
نموداری که تغییرات چشم را با نزدیک بینی نشان میدهد | |
تخصص | چشمپزشکی، بیناییسنجی |
نشانهها | در اشیای دور تاری دید ظاهر میشود، اشیای نزدیک عادی دیدن میشوند، سردرد، eye strain[1] |
عوارض | جداشدگی شبکیه، آبمروارید، آبسیاه[2] |
علت | ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی[2] |
عوامل خطر | وابسته به محل کار، زمان بیشتری که در داخل خانه سپری میشود، سابقه خانوادگی[2][3] |
روش تشخیص | Eye examination[1] |
پیشگیری | نامشخص |
درمان | عینک, لنزهای تماسی، جراحی[1] |
فراوانی | ۱٫۵ میلیارد نفر (۲۲٪)[2][4] |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آسیاییها و زنان بیشتر دچار نزدیک بینی میشوند. بیش از ۳۰٪ افراد جهان دچار درجاتی از نزدیک بینی هستند.[نیازمند منبع]
نزدیک بینی اغلب به دلیل زیاد بودن تحدب عدسی چشم و بزرگتر بودن طول کرهٔ چشم نسبت به حالت عادی بوده که نقطه کانونی عدسی روی شبکیه قرار نمیگیرد و در جلوی آن تشکیل میشود.
افراد نزدیک بین فقط وقتی تصویر جسمی را واضح میبینند که جسم به چشم آنها نزدیک باشد. آنها باید از عدسی واگرا (مقعر) در عینک خود استفاده کنند.
این بیماری ارثی است ولی به عوامل دیگری به جز ژن نیز بستگی دارد. معمولاً در دوران کودکی ظاهر میشود و پس از ایجاد با رشد بدن و چشم منجر به افزایش طول چشم میشود، شدت آن افزایش یافته و شماره عینک بالاتر میرود.[5]
اصلاح دید با عدسی مقعر یا واگرا است. گاه از لنز تماسی نیز استفاده میشود. درمان توسط جراحی با لیزر است.
عینک افراد نزدیکبین شمارهٔ منفی دارد و هرچه چشم ضعیفتر باشد شماره بالاتر خواهد بود.