نبرد موگادیشو (۱۹۹۳)
حمله نظامی آمریکا به سومالی / From Wikipedia, the free encyclopedia
نبرد موگادیشو که در بین آمریکاییها به «سقوط شاهین سیاه» و در بین سومالیاییها به «روز رنجرها» معروف است، به عملیات نیروهای آمریکایی با پشتیبانی نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل موسوم به UNOSOM II - علیه شبهنظامیان سومالیایی وفادار به محمد فرح عیدید در روزهای ۳ و ۴ اکتبر ۱۹۹۳ گفته میشود.[1][2][3] این عملیات بخشی گستردهتر از جنگ داخلی سومالی بود که از سال ۱۹۹۱ تشدید گردید و قحطی و گرسنگی را برای سومالی به ارمغان آورد. سازمان ملل متحد به ارائهٔ کمکهای غذایی متعهد شده بود، اما در نهایت مأموریت خود را به ایجاد دموکراسی و بازگرداندن یک دولت قابل اعتماد تغییر داد.
نبرد موگادیشو (۱۹۹۳) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() مایکل جی. دورانت خلبان سیکورسکی یواچ-۶۰ بلک هاوک، در ۳ اکتبر ۱۹۹۳ | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
ویلیام اف گریسون | محمد فرح عیدید | ||||||
قوا | |||||||
۱۶۰ سرباز ۱۹ هلیکوپتر ۱۲ وسیلهٔ نقلیه (۹ تای آنها هاموی بودند) | ۴ تا ۶ هزار نظامی و شبهنظامی سومالیایی | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
۱۸ سرباز کشته ۷۳ سرباز زخمی انهدام ۲ هلیکوپتر اسیر شدن ۱ خلبان |
بین ۳۱۵ تا ۵۰۰ شبهنظامی کشته ۸۱۲ زخمی ۲۱ اسیر |
عیدید که از همکاری با سازمان ملل امتناع ورزید، سد راه بود. تکاوران نیروی ضربت آمریکایی برای دستگیری دو تن از ستوانهای رده بالای عیدید در جریان جلسهای در شهر، اعزام شدند. هدف این عملیات محقق شد، اگرچه این عملیات، یک پیروزی شکستآمیز و وضعیت به نبرد مرگبار موگادیشو تبدیل شد.[4] عملیات اولیه در ۳ اکتبر ۱۹۹۳، که قرار بود یک ساعت طول بکشد، تبدیل به یک توقف شبانه و عملیات نجات شد که تا روشنایی روز ۴ اکتبر ۱۹۹۳ ادامه یافت.
این حمله قرار بود شامل یک فاز هوایی و زمینی باشد. در حالی که مأموریت در جریان بود، نیروهای سومالیایی دو هلیکوپتر آمریکایی سیکورسکی یواچ-۶۰ بلک هاوک را با استفاده از آرپیجی-۷ سرنگون کردند. دفاع همراه با استیصال از لاشهٔ هلیکوپترهای سرنگونشده آغاز شد که در سال ۲۰۰۱ در فیلم سقوط شاهین سیاه به تصویر کشیده شد. نبرد در طول شب برای دفاع از بازماندگان سقوط به طول انجامید، از جمله وارد کردن دو گروه نیروی دلتای ارتش ایالات متحده که پس از مرگ مدال افتخار دریافت کردند. صبح، یک کاروان زرهی UNOSOM II راهی محل سقوط هلیکوپترها شد که باعث شد تا تلفات بیشتری را متحمل شوند اما در نهایت بازماندگان را نجات داد.
تلفات شامل ۱۹ سرباز آمریکایی کشتهشده و ۷۳ زخمی بود، نیروهای مالزیایی یک کشته و هفت زخمی و نیروهای پاکستانی یک کشته و دو زخمی داشتند.[نیازمند منبع] بین ۳۱۵ تا ۲۰۰۰ سومالیایی قربانی شدند.[نیازمند منبع] این نبرد سیاست خارجی آمریکا را تغییر داد و منجر به خروج نهایی مأموریت سازمان ملل شد. عقبنشینی آمریکا توسط القاعده مورد تمسخر قرار گرفت که احتمالاً مسئول آموزش نیروهایی بود که هلیکوپترها را ساقط کردند. پس از نبرد، سربازان کشتهشدهٔ آمریکایی توسط سومالیاییها در خیابانها کشیده شدند که در تلویزیون آمریکا نمایش داده شد که ارعاب عمومی را در پی داشت. ترس از تکرار نبرد مشابه، دلیلی بر عدم تمایل آمریکا برای دخالت بیشتر در منطقه بود. برخی از محققان استدلال میکنند که این عامل مهمی بود که بر تصمیم دولت بیل کلینتون برای عدم مداخله در نسلکشی رواندا، که شش ماه بعد رخ داد، تأثیر گذاشت.[5]