نامآوا
From Wikipedia, the free encyclopedia
نامآوا[1] (به انگلیسی: Onomatopoeia) در زبانشناسی به واژههایی گفته میشود که از صداهای موجود در طبیعت تقلید شدهاند، مانند چهچهه، (آسمان) غرمبه، شیهه، ترقه، شرشر و امثال آن. نامآوا یکی از پارههای گفتار است و در همه زبانهای جهان نیز وجود دارد. معمولاً یک صدای طبیعی در زبانهای گوناگون به گونههای مختلف منعکس میشود مثلاً آواز خروس در فارسی به قوقولیقوقو مشهور است و در انگلیسی به cockadoodledoo. نامآواها خود بخشی از اندیشآواها بشمار میآیند.