ناصر مکارم شیرازی
فقیه و مرجع تقلید شیعه / From Wikipedia, the free encyclopedia
ناصر مکارم شیرازی (زادهٔ ۵ اسفندِ ۱۳۰۵) مجتهد و مرجع تقلید شیعه، نویسنده و مفسّرِ قرآن و استادِ درس خارج فقه و اصول در حوزهٔ علمیهٔ قم و یکی از هفت مرجع معرفیشده از سوی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در سال ۱۳۷۳ بعد از درگذشت محمّدعلی اراکی است.
ناصر مکارم شیرازی | |
---|---|
عنوان(ها) | سلطان شکر |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۵ اسفند ۱۳۰۵ (۹۷ سال) |
محل اقامت | قم |
حزب سیاسی | عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی |
آثار معروف | فهرست آثار |
تحصیلات | شیراز، قم |
امضا | |
استادان | محسن حکیم ابوالقاسم خوئی سید روحالله خمینی میرزا هاشم آملی سید حسین بروجردی[1] |
وبگاه |
مکارم شیرازی از جوانی تألیفاتی داشته و تا پایانِ قرنِ چهاردهمِ هجریِ خورشیدی نزدیک به یکصد کتاب از وی منتشر شدهاست. وی از مدیران مجلّهٔ مکتب اسلام بهویژه پیش از انقلابِ ۱۳۵۷ بود. تفسیر نمونه حاصل کار گروهی به سرپرستی اوست. مدارس علمیه مانند مدرسه فقهی امام کاظم، مؤسسات پژوهشی مانند مرکز تخصصی شیعهشناسی و همچنین شبکه ولایت از جمله مراکزی است که از سوی دفتر وی اداره میشود.
وی از جمله فقیهان در نظام جمهوری اسلامی ایران است که به فساد بزرگ اقتصادی متهم شدهاست.[2][3][4]