میگ-۲۷
From Wikipedia, the free encyclopedia
میگ-۲۷ (به روسی: МиГ-۲۷) (نام ناتو: فلاگر دی/جی - Flogger d/j) هواپیمای حمله به زمین با قابلیت بال متحرک روسی است که توسط دفتر طراحی میگ طراحی شده و در دهه ۱۹۷۰ و ۸۰ در شوروی ساخته میشد. هندوستان مهمترین مشتری خارجی این جتِ جنگندهٔ تکسرنشینه و تکموتوره بود و تحت لیسانس شوروی به تولید داخلی آن با نام بهادر اقدام کرد. میگ-۲۷ برای حملات ضربتیِ تاکتیکی از ارتفاع پایین ساخته شده و توانایی استفاده از بمب اتمی را هم داشت.
MiG-27 | |
---|---|
![]() | |
کاربری | هواگرد تهاجمی |
کشور سازنده | شوروی |
تولیدکننده | شرکت هواگرد روسی میگ |
نخستین پرواز | ۲۰ اوت ۱۹۷۰ |
معرفیشده در | ۱۹۷۵ |
بازنشستگی | ۱۹۹۳ (روسیه) ۲۰۱۹ (هند) |
وضعیت | در حال خدمت در نیروی پدافند هوایی قزاقستان |
کاربر اصلی | نیروی هوایی شوروی (پیشین) نیروی هوایی روسیه (پیشین) نیروی هوایی هند (پیشین) نیروی پدافند هوایی قزاقستان |
ساختهشده | ۱۹۷۲-۱۹۹۴ |
تعداد ساختهشده | ۱,۰۷۵ (دربرگرنده تولیدات پروانهدار)[1] |
توسعهیافته از | میگ-۲۳ |
این هواپیما بر اساس میگ-۲۳ طراحی شده و از همان بدنهٔ پروازی استفاده میکند که اصلاحاتی در جهت انجام بهتر ماموریتهای هوا به زمین در آن انجام شدهاست. در میگ-۲۷ رادار حذف شده تا دماغه هواپیما باریکتر شده و با شیبی که به پایین دارد، دید بهتری به خلبان بدهد. به همین جهت خلبانهای روسی این هواپیما را بالکن لقب داده بودند. تقویت زرهی کابین خلبان، تجهیز به مسافتیاب لیزری و ابزارهای لازم برای استفاده از بمبهای هدایت لیزری همراه با یک سامانه کاملاً جدید ناوبری/تهاجمی از اصلاحات این هواپیما نسبت به میگ-۲۳ هستند. همچنین چرخهای فرود بزرگتر و قویتر شدند تا هواپیما پرواز بهتری از فرودگاههای نامرغوبتر داشته باشد.
میگ ۲۷ بر خلاف میگ ۲۳ در خارج از شوروی چندان با استقبال مواجه نشد و بیشتر مشتریان شوروی میگ-۲۳بیان و سوخو-۲۵ را به جای آن انتخاب کردند. در حال حاضر تنها ارتشهای قزاقستان و سری لانکا از این هواپیما برای حملات هوا به زمین بهره میبرند. تمام مدلهای میگ ۲۷ در نیروی هوایی روسیه و اوکراین بازنشسته شدهاند.