میناموتو نو تاکاآکیرا
From Wikipedia, the free encyclopedia
میناموتو نو تاکاآکیرا (به ژاپنی: 源 高明 みなもと の たかあきら)، تولد ۹۱۴ میلادی، مرگ ۹۸۳ میلادی، در دوره هیآن، از اشراف درباری (کوگه) پسر امپراتور دایگو سادایجین (وزیر چپ) بود. او علاوه بر موقعیت اشرافی خود به عنوان نسل اول خاندان گنجی، در مطالعات بسیار عالی و به آداب دربار مسلط بود و در دربار امپراتوری بسیار مورد احترام بود زیرا از حمایت فوجیوارا نو موروسوکه قدرتمند و دخترش چوگو فوجیوارا نو آنشی برخوردار بود. پس از مرگ موروسوکه و دخترش، او مورد نفرت خاندان فوجیوارا قرار گرفت، در جریان حادثه آننا از قدرت کنار رفت و از سیاست بازنشسته شد. او یک عمارت باشکوه در اوکیو شیجو کیوتو ساخت و به نیشینومییا سادایجین معروف بود. او پدر میناموتو نو میشی، همسر دوم فوجیوارا نو میچیناگا است.
از او همچنین به عنوان یکی از افرادی که الگو و مدل هیکارو گنجی در داستان گنجی است، نامبرده شده است. پدر میناموتو نو تاکاآکیرا، امپراتور دایگو بود، اما مادرش زنی پایینرده به نام کویی بود، بنابراین او به مقام رعیت تنزل یافت و نام خانوادگی «میناموتو» را برگزید. به نظر میرسد که میناموتو نو تاکاآکیرا فردی با استعداد بود که از نظر دانش سرآمد بود و به سیاست و آداب و رسوم تشریفاتی اشراف داشت. او به سرعت به شهرت رسید و به مقام وزیر چپ رسید و مقام مهمی به عنوان رعیت ارشد امپراتور به او داده شد. هیکارو گنجی نیز از نوادگان امپراتور بود که به عنوان تابع به نام خانوادگی میناموتو از خانواده امپراتوری جدا شد. با نگاهی به این موضوع، میتوان گفت که هیکارو گنجی و میناموتو نو تاکاآکیرا، حتی با توجه به تحصیلات و حرفههای درخشانشان، شبیه هم هستند.[1]