مهندسی قابلیت اطمینان
From Wikipedia, the free encyclopedia
مهندسی قابلیت اطمینان (به انگلیسی: Reliability engineering) مهندسی قابلیت اطمینان، شاخهای از مهندسی است که با جنبههای مختلف قابلیت اطمینان یک سیستم طی چرخه حیات آن سر و کار دارد. بهطور عمومی میتوان قابلیت اطمینان در سیستمها را به صورت زیر تعریف کرد: توانایی سیستم یا زیرسیستم برای انجام دادن صحیح مأموریت مشخص و از پیش تعریف شده در شرایط معین و در دوره زمانی مشخص، که معمولاً در غالب تعدادی پارامتر احتمالاتی بیان میشود.[1]
از جایگاه مهندسی میتوان به قابلیت اطمینان و کاربرد آن در سیستمها از جنبههای مختلفی پرداخت از قبیل:
- مناسب بودن وسیلهای برای هدفی در زمان مشخصی
- ظرفیت سیستم یا وسیله برای انجام مأموریتی که برای آن طراحی شدهاست.
- مقاومت سیستم یا وسیله در برابر شکست
- احتمال این که واحد در حال کار بتواند وظیفه مورد نظر را در بازه زمانی مشخص به نحو احسن انجام دهد.
- توانایی سیستم برای شکست کم هزینه