منور
From Wikipedia, the free encyclopedia
منور نوعی از مواد آتشکاری است که نور روشن یا گرمای شدیدی را بدون انفجار تولید میکند. منورها برای سیگنالدهی خطر، روشنایی، یا اقدامات متقابل دفاعی در کاربردهای غیرنظامی و نظامی استفاده میشوند. منورها بر اساس موقعیت و نیاز، میتوانند بر روی زمین، در آسمان یا بهوسیلهٔ چتر نجات استفاده شوند تا حداکثر زمان روشنایی را در یک منطقهٔ بزرگ فراهم کنند. منورها ممکن است از هواگردها، با استفاده از موشک یا توپخانه، با استفاده از تفنگهای منورانداز یا لولههای ضربهای دستی، بهکار گرفته شوند..
نخستین استفادهٔ ثبت شده از باروت برای اهداف سیگنالدهی، «بمب سیگنالی» بود که توسط دودمان سونگ چین (۹۶۰–۱۲۷۹ میلادی) در زمانی که دودمان یوآن (۱۲۷۱–۱۳۶۸) یانگژو را در سال ۱۲۷۶ محاصره کرده بودند، استفاده شد.[1] این روش که برای انفجار در آسمان طراحی شده بود، برای ارسال پیام به گروهی از نیروها در دوردست استفاده میشد. اشارهٔ دیگری به عبارت «بمب سیگنالی» در متنی به تاریخ ۱۲۹۳ میلادی آمدهاست.[2]