منطقه حفاظتشده گلپرآباد
From Wikipedia, the free encyclopedia
منطقه حفاظت شده گلپرآباد با مساحت ۸۳۲۶ هکتار، در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان ملایر، استان همدان واقع گردیدهاست. این منطقه شامل تپه ماهورها و قسمتهایی از آن صخرهای و در پایین دست مناطق دشتی وجود دارد و در کل دارای سیمای کوهستانی است و جزء پیش کوههای زاگرس غربی بهشمار میآید. زمستان این منطقه سرد و نزولات جوی اغلب به صورت برف میباشد. براین اساس در سال ۱۳۸۵ به عنوان منطقه شکار ممنوع معرفی و سپس بهدلیل داشتن شرایط مساعد زیستی و تنوع گونهای مناسب در سال ۱۳۸۶ به عنوان منطقه حفاظت شده ارتقاء سطح یافتهاست. این زیستگاه در امتداد رشته کوه آهنگران و در ضلع جنوب شرقی لشگردر میباشد. پوشش گیاهی غالب در مناطق دشتی مرتعی و در تپه ماهورها به صورت بوتهای و در ارتفاعات درختچهها وجود دارند. از گونههای گیاهی این منطقه میتوان ورک، سنجد، بادام کوهی، زالزالک، آلبالو وحشی، کنگر، گون، شکر تیغال، گراس، جو وحشی، بله گوش، جگن، جاروکوهی، آویشن، چای کوهی، بومادران و… نام برد. این منطقه زیستگاه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی میباشد. از دیگر پستانداران منطقه گرگ، کفتار، شغال، تشی، رودک، روباه و از پرندگان این منطقه کبک، تیهو، انواع گنجشک سانان، کمر کولی، سار، پری شاهرخ، عقاب طلایی و دلیجه را میتوان نام برد.[1]
گلپرآباد با وسعتی حدود ۸۳۲۶ هکتار، در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان ملایر، و در محدوده جغرافیایی ۳۴ درجه و ۹ دقیقه تا ۳۴ درجه و ۱۵ دقیقه عرض شمالی و ۴۸ درجه تا ۴۹ درجه و ۷ دقیقه طول شرقی واقع گردیدهاست. این منطقه شامل تپه ماهورها و قسمتهایی از آن صخرهای و در پایین دست مناطق دشتی وجود دارد و در کل دارای سیمای کوهستانی است. زمستان این منطقه سرد ونزولات جوی اغلب به صورت برف میباشد. دراین منطقه تعداد ۶ چشمه شناسایی شده که پراکنش مناسبی دارند. ازاین رو در تأمین آب وحوش بسیار مهم وحیاتی میباشند. در پیرامون منطقه سه روستای ده میانه، گرجائی و گلپرآباد قرار دارند. این منطقه دارای بسیاری از قابلیتهای منطقه لشگردر میباشد و جزء پیش کوههای زاگرس غربی بهشمار میآید و از شمال و جنوب با ارتفاعات متعددی محدود شدهاست و تحت تأثیر جریانات عمومی هوا در این بخش اززاگرس می باشد و به رغم کم بودن میزان نزولات جوی (حدود ۳۰۰ میلیمتر میانگین سالانه) و محدودیت منابع آبی و استقرار در اکوسیستم سرد وخشک، از تنوع حیاتی به ویژه پوشش گیاهی بسیار غنی برخوردار است. از این رو رشد و تکثیر حیات وحش آن در خور توجهاست. براین اساس در سال ۱۳۸۵ به عنوان منطقه شکار ممنوع معرفی و سپس بهدلیل داشتن شرایط مساعد زیستی و تنوع گونهای مناسب در سال ۱۳۸۶ به عنوان منطقه حفاظت شده ارتقاء سطح یافتهاست.