ملکشاه یکم
سومین و بزرگترین سلطان سلجوقی (۱۰۷۲–۱۰۹۲) / From Wikipedia, the free encyclopedia
ملکشاه یکم سومین و بزرگترین سلطان سلجوقی و فاتح آناتولی بود که به دنبال پیروزی پدرش، آلپ ارسلان در نبرد ملازگرد، امپراتوری بیزانس را از آسیای صغیر بیرون راند. ملکشاه حکومت بر یکی از بزرگترین امپراتوریهای تاریخ ایران را بر عهده داشت. ماندگارترین میراث وی، تنظیم تقویم جلالی است که به نام او و توسط گروهی از ریاضیدانان برجستهٔ آن زمان به سرپرستی عمر خیام انجام گرفت.[4]
اطلاعات اجمالی ملکشاه یکم, سومین سلطان امپراتوری سلجوقی ...
ملکشاه یکم | |||||
---|---|---|---|---|---|
امیرالمؤمنین قسیم | |||||
سومین سلطان امپراتوری سلجوقی | |||||
سلطنت | ۱۵ دسامبر ۱۰۷۲ – ۱۹ نوامبر ۱۰۹۲ | ||||
پیشین | آلپ ارسلان | ||||
جانشین | محمود یکم | ||||
زاده | ۱۶ اوت ۱۰۵۵[1] اصفهان | ||||
درگذشته | ۱۹ نوامبر ۱۰۹۲ (۳۷ سال)[2] بغداد، عراق کنونی | ||||
آرامگاه | |||||
همسر(ان) |
| ||||
فرزند(ان) |
| ||||
| |||||
خاندان | دودمان سلجوق | ||||
پدر | آلپ ارسلان |
بستن
ملکشاه قلمرو امپراتوری سلجوقی را تا سوریه و میانرودان گسترش داد.[5] او در ۱۵ شوال ۴۸۵ قمری در بغداد درگذشت.[6] ملکشاه علاقه زیادی به ادبیات، علم و هنر نشان داد. از سلطنت او به خاطر مساجد باشکوه در پایتخت خود اصفهان، اشعار عمر خیام و ایجاد تقویم جلالی یاد میشود. در دوره پادشاهی وی، مردم او از صلح داخلی[5] و بُردباری مذهبی برخوردار بودند.[7]