محمدتقی بهار
شاعر ایرانی (۱۲۶۵–۱۳۳۰) / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمّدتقی بهار (۱۸ آذر ۱۲۶۵[1]–۱ اردیبهشت ۱۳۳۰[2]) ملقب به ملکالشعرا و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامهنگار، تاریخنگار و سیاستمدار معاصر ایرانی بود. ناتل خانلری وی را آخرین ادیب بزرگ ایران مینامد.[3]
اطلاعات اجمالی ملکالشّعرا محمّدتقی بهار, زادهٔ ...
ملکالشّعرا محمّدتقی بهار | |
---|---|
زادهٔ | ۱۸ آذر ۱۲۶۵ مشهد، ایران قاجاری |
درگذشت | ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰ (۶۴ سال) تهران، ایران |
علت مرگ | بیماری سل |
مدفن | گورستان ظهیرالدوله |
محل زندگی | تهران |
ملیت | ایران |
تحصیلات | تحصیلات قدیم |
شاگرد | پرویز ناتل خانلری، احسان یارشاطر، محمد معین، ذبیحالله صفا، عبدالحسین زرینکوب، محمد دبیرسیاقی، پروین اعتصامی |
پیشه | شاعر، ادیب، تاریخنگار، روزنامهنگار و سیاستمدار |
عنوان | مَلِکالشعرا |
همسر(ها) | سودابه صفدری قاجار |
فرزندان | ملک هوشنگ، ماه ملک، ملک دخت، پروانه، ملک مهرداد، چهرزاد |
والدین | میرزا محمدکاظم صبوری و سکینه طهرانیان |
وبگاه |
بستن