محمد دبیرسیاقی
پژوهشگر ادبیات پارسی / From Wikipedia, the free encyclopedia
سیدمحمّد دبیرسیاقی (زاده: ۴ اسفند ۱۲۹۸ خورشیدی،[2] قزوین، درگذشته: ۱۶ مهر ۱۳۹۷ خورشیدی، قزوین)[3] پژوهشگر، نویسنده، شاعر، آموزگار ادبیات فارسی و مصحح متون کهن پارسی بود. وی در مؤسسه لغتنامه دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی مشغول بکار بوده و مصحح بسیاری از متنهای کهن زبان فارسی است.[4][5][6] دبیرسیاقی نزدیک به ۸۰ متن ادبی و تاریخی را تصحیح و چاپ کردهاست[7][8] که از میان آنها میتوان شاهنامه فردوسی، دیوان منوچهری دامغانی، نزهةالقلوب، فرهنگ سُروری و سلطان جلالالدین خوارزمشاه و تصحیح لغت فرس اسدی طوسی و سفرنامه ناصرخسرو قبادیانی را نام برد.[9] او میان سالهای ۱۳۲۶ (خورشیدی) تا ۱۳۳۴ (خورشیدی) در گردآوری فرهنگ لغت با علیاکبر دهخدا همکاری داشت. از آن پس همکاری او با مؤسسه لغتنامه دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی - تا ۱۳۵۹ (خورشیدی) که کار این اثر به پایان رسید - پی گرفته شد.[10] کار بزرگی که دبیرسیاقی در دست داشت، نوشته لغتنامه فارسی است که تاکنون برخی از مجلدهای آن چاپ شدهاست.
استاد سید محمد دبیرسیاقی | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۴ اسفند ۱۲۹۸ محلهٔ گلبن قزوین |
درگذشت | ۱۶ مهر ۱۳۹۷ (۹۹ سال)[1] قزوین |
آرامگاه | قزوین، آرامستان بهشت حسینی |
محل زندگی | تهران، قزوین |
ملیت | ایرانی |
تحصیلات | دکتری زبان و ادبیات فارسی |
محل تحصیل | دانشگاه تهران |
استاد | بدیعالزمان فروزانفر |
پیشه | پژوهشگر ادبی و تاریخی، شاعر، استاد دانشگاه |
سالهای فعالیت | اواسط دههٔ ۱۳۲۰-۱۳۹۷ |
کارهای برجسته | استاد دانشگاه، پژوهنده و مصحح متون کهن پارسی |
والدین | مادر:دختر میرزاآقاخان مستوفی، فرزند میرزا ابوالقاسم ملاباشی و پدر: سید باقر، فرزند سید سیاق دبیرسیاقی |
جایزه(ها) | جایزه بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار در سال ۱۳۷۰ |