معماری گورکانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
معماری گورکانی[1] یا معماری مغولی به معماری دوره سالهای ۱۵۳۰ تا ۱۸۵۰ در هند گفته میشود که دوره حاکمیت پادشاهان گورکانی در هند بود.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
شاخصههای این سبک معماری، کاخها و مسجدها و کارهای تزئینی پُرجزئیات است. معماری گورکانی آخرین مرحلهٔ معماری اسلامی هندی است و عمارت تاجمحل مشهورترین نمونهٔ آن میباشد.[1]
علت نامگذاری این سبک در زبانهای غربی به نام مغولی این بود که بابر و جانشینانش اگرچه فارسیزبان بودند اما از نوادگان و اعقاب تیمور لنگ و چنگیز خان مغول بودند.