مشرانو جرگه
مجلس اعلای سابق افغانستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
مجلس بزرگان یا مشرانو جرگه (پشتو: د افغانستان مشرانو جرګه)، مجلس اعلا از دو مجلس شورای ملی افغانستان، در کنار ولسی جرگه (مجلس مردم) بود. این مجلس، زمانیکه طالبان قدرت را در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ به دست گرفتند، عملاً منحل شد.[2]
مجلس بزرگان مشرانو جرگه | |
---|---|
گونه | |
گونه | |
تاریخچه | |
بنیادگذاری | ۱۹۳۱[1] |
انحلال | ۱۵ اوت ۲۰۲۱ |
ساختار | |
کرسیها | ۱۰۲ عضو |
اختیارات | حق وتو مشورتی و محدود؛ قدرت قانونگذاری ندارد. |
انتخابات | |
یک سوم توسط شوراهای ولسوالی یک سوم توسط شوراهای ولایتی یک سوم توسط رئیسجمهور | |
محل نشستها | |
کابل | |
وبگاه | |
mj.parliament.af (بسته) (بایگانی ۱۵ اوت ۲۰۲۱) |
مشرانو جرگه از واژگان مشتق است[3][4][5] که به معنی «شورای ریشسپیدان» است.
مشرانو جرگه ۱۰۲ نماینده داشت که یکسوم توسط شوراهای ولسوالیها (۳۴ نماینده از ۳۴ ولایت) برای یک دورهٔ سهساله، یکسوم توسط شوراهای ولایتی (۳۴ نماینده از ۳۴ ولایت) برای یک دورهٔ چهارساله، انتخاب و یکسوم دیگر، توسط رئیسجمهور منصوب میشدند که نیمی از اعضای انتصابی باید از زنان،[6] دو نفر نماینده افراد معلول و مجروح و دو نفر هم از میان کوچیها بودند.
مجلس عیان بیشتر یک نهاد مشورتی و نظارتی بود تا نهاد قانونگذاری، هر چند تا حدی حق وتو قوانین را داشت. بر اساس مادهٔ ۱۰۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان؛ «هرگاه مصوبهٔ یک مجلس از طرف مجلس دیگر رد شود هیئت مختلط به تعداد مساوی از اعضای هر دو مجلس برای رفع اختلاف تعیین میگردد. در صورتیکه اختلاف نظر رفع نگردد، ولسی جرگه میتواند در جلسهٔ بعدی آن را با دو ثلث آرای کل اعضا تصویب نماید. این تصویب بدون ارائه به مشرانو جرگه بعد از توشیح رئیسجمهور نافذ شمرده میشود.»
ریاست این مجلس از آذر ماه ۱۳۸۴ تا ۹ بهمن ۱۳۸۹ بر عهدهٔ صبغتالله مجددی فقیه و شیخ صوفیه و از رهبران مجاهدین افغان بود.