قندکافت
From Wikipedia, the free encyclopedia
قندکافت(به انگلیسی: Glycolysis) یا مسیر امبدن – میرهوف (به انگلیسی: Embden–Meyerhof–Parnas) مجموعهای از واکنشهای درون یاختهای است که توسط آن یک قند شش کربنه (معمولاً گلوکز) به ترکیبات کربندار کوچکتری (دو مولکول سه کربنه پیروات) شکسته میشود[1] و بخشی از انرژی آزاد قند در تشکیل حاملین الکترون مانند NADHذخیره میشود. قندکافت شناختهشدهترین مسیر از مسیرهای سوخت و ساز است. بهطور کلی مسیر اصلی فروگشت گلوکز در همهٔ انواع یاختهها، مسیر امبدن - میرهوف است. فرایند امبدن - میرهوف در درون سیتوپلاسم یاختههای پروکاریوتی و یوکاریوتی انجام میشود در حالی که مسیر انتنر - دودروف تنها در پروکاریوتها رخ میدهد. بسیاری از ریزاندامگان بیهوازی برای تأمین انرژی مورد نیاز خود کاملاً به قندکافت وابستهاند. با توجه به بررسیهای توالی ژنی بسیاری از جانوران و این که جو اولیه زمین فاقد اکسیژن بودهاست، پژوهشگران احتمال میدهند که قندکافت یکی از ابتداییترین مسیرهای تولید انرژی از مولکولهای سوختی آلی باشد.