مسیحیت سریانی
شاخهای از مسیحیت شرقی / From Wikipedia, the free encyclopedia
مسیحیت سریانی (به سریانی: ܡܫܝܚܝܘܬܐ ܣܘܪܝܝܬܐ) یکی از گونههای مسیحیت شرقی است که الهیات و مناسک مذهبی را به زبان سریانی بیان میکنند.[1][2][3] این زبان در کنار زبانهای لاتین و یونانی یکی از سه زبان مهم مسیحیان در دوران مشترک بود.[4]
مسیحیت سریانی شامل دو گروه با آداب مذهبی متفاوت است. آداب سریانی شرقی (به کلدانی، آشوری و ایرانی هم معروف است[5]) که کلیساهای کاتولیک کلدانی، آشوری شرق و باستانی مشرق را در عراق و کلیساهای کاتولیک سریانی مالابار و سریانی کلدانی را در هند در بر میگیرد و آداب سریانی غربی که کلیسای ارتدکس سریانی در سوریه، کلیساهای مارونی و سریانی کاتولیک در لبنان و شش شاخه دیگر در هند را در بر میگیرد که دوتای آنها پروتستان هستند.[6][7][8] در هند به مسیحیان هر دو شاخه مسیحیان سریانی یا مسیحیان سنت توماس گفته میشود.[9]
زبان سریانی گونهای از زبان آرامی میانه است که در ادسا در جزیره در قرن اول میلادی پدیدار شد[10] و بسیار نزدیک به زبان آرامی عیسی است.[11] این نزدیکی به اعتبار آن برای مسیحیان بسیار افزودهاست.[12] شکل زبان مورد استفاده در ادسا بر نوشتههای مسیحی غالب بود و به عنوان گونه استاندارد پذیرفته شده برای گسترش مسیحیت هرجایی که بستر زبان آرامی بود شناخته میشد.[1] منطقهای که در آن سریانی یا آرامی سخن گفته میشد منطقه تماس و درگیری امپراتوری روم و شاهنشاهی ساسانی بود و کل یا بخشهایی از لبنان، فلسطین، سوریه، ترکیه، عراق و ایران را در بر میگرفت.[2]