مردمسالاری اسلامی
From Wikipedia, the free encyclopedia
مردمسالاری اسلامی یا دموکراسی اسلامی، به نوعی از ایدئولوژی سیاسی اشاره میکند که به دنبال به کار بستن اصول اسلامی در سیاستگذاری عمومی در قالب دموکراسی است. نظریهٔ سیاسی اسلامی، ویژگیهای اصلی مردمسالاری اسلامی را تعیین مینماید. نخست اینکه رهبران باید توسط مردم انتخاب شوند و دوم نظام تابع شریعت باشد.[1][2]
این مقاله احتمالاً حاوی تحقیق دستاول است. |
در نزد اهل سنت، خلافت، غلبه و شورا مهمترین نظریههای حکومت اسلامی اند ولی نزد شیعیان دوازدهامامی، نظریههای امامت و ولایت حاکم شرع غالب هستند.[3][منبع بهتری نیاز است]
مردم سالاری اسلامی، بر دو نوع حکومت که عملاً در برخی کشورهای اسلامی وجود دارد اشاره میکند:
- حکومت دموکرات که اسلام را به عنوان دین دولتی میشناسد؛ مانند آنچه در مالزی، پاکستان، مالدیو و الجزایر است؛ که در آن برخی ارزشهای دینی با نحوهٔ زندگی مردم سازگار میشود، اما قانون در واقع بر اساس اسلام نیست. عربستان سعودی و امارات متحده عربی نمونههای کشورهایی هستند؛ که با وجود اینکه اسلامی هستند، طرفدار اصول دموکراسی اسلامی نیستند؛ همانطور که در این کشورها برای انتخاب رهبر انتخابات انجام نمیشود.
شرح مردمسالاری اسلامی در کشورهای عمدتاً مسلمان متفاوت است، چنانکه تفسیر شریعت (دین اسلام)، کشور به کشور متفاوت است. کاربرد شریعت، در کشورهایی که شریعت اساس قوانین حکومت را تشکیل میدهد؛ جامعتر و فراگیرتر است. - حکومت دموکراتیک؛ میکوشد احکام شریعت را نهادینه کند و این روش گاهی دموکراسی اسلامگرا نامیده میشود. دموکراسی اسلامگرا نسبت به دموکراسی اسلامی، تندروتر است و خواهان ورود اسلام بهطور جامع و فراگیرتر به ساختار دولت است؛ ولی درعمل چنین چیزی نیست و مسلمانان بر آنند که زمینهای را ایجاد کنند؛ تا با ایجاد آن تمامی احکام و شریعت در حکومت به وسیلهٔ منجی انجام شود.
گروهی بر این باورند؛ که مفاهیم لیبرالیسم یا آزادیخواهی و مشارکت دموکراتیک پیشتر در قرون وسطی اسلامی وجود داشتهاست.[4][5][6] حامیان خلافت راشدین آن را به عنوان یک نمونه آغازین از یک حکومت دموکراتیک اسلامی مطرح میکنند، برخی ادعا میکنند که توسعه دموکراسی در دنیای اسلام، نهایتاً با روابط شیعه-سنی متوقف شدهاست.[7]