مخابرات طیف گسترده
From Wikipedia, the free encyclopedia
مخابرات طیف گسترده (به انگلیسی: Spread Spectrum Communication) روشی مخابراتی است که در آن توانِ سیگنال ارسالی، عمداً در یک بازهٔ فرکانسیِ بزرگ (معمولاً چندین مگاهرتز) پخش میشود. البته با این کار، آشکارسازی سیگنال، سختتر میشود. این روش مخابراتی در برابر تداخل عمدی (پارازیت) و غیرعمدی (سیگنال فرستندههای همکانال دیگر) پایدار است، اما بر خلاف تصور رایج، در برابر نویزِ سفید بیاثر است.[1]
مخابرات طیف گسترده کاربردهای نظامی و غیرنظامی دارد. از کاربردهای رایج غیرنظامی آن میتوان به بلوتوث، وای فای (Wi-Fi)، و مخابرات سیار (Mobile Communication) اشاره کرد.
با توجه به نحوه عملکرد گیرنده سیستم طیف گسترده، مشکل چندمسیره بودن کانال مخابراتی (Multipath channel) در این سیستم بهخوبی حل شده و اثر آن کم خواهد بود.
مخابرات طیف گسترده، اغلب به دو روش دنبالهٔ مستقیم (Direct Sequence)، و پرشِ فرکانسی (Frequency Hopping) پیاده میشود. در هر دو این روشها، سیگنالی بهنام سیگنال (یا کد) گستردهکننده، نقشی اساسی دارد.