![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/73/Mohammad_javad_zarif_in_2021_%2528cropped%2529.jpg/640px-Mohammad_javad_zarif_in_2021_%2528cropped%2529.jpg&w=640&q=50)
محمدجواد ظریف
سیاستمدار و دیپلمات ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمّدجواد ظریف خوانساری (زادهٔ ۱۷ دی ۱۳۳۸) سیاستمدار و دیپلمات ایرانی است که از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ سمت وزیر امور خارجه ایران را بر عهده داشت.[4] او همچنین از اعضای شورای عالی جمعیت هلالاحمر و دانشیار دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است.[5][6]
محمّدجواد ظریف | |
---|---|
![]() ظریف در سال ۱۳۹۹ | |
شصت و پنجمین وزیر امور خارجه | |
دوره مسئولیت ۲۴ مرداد ۱۳۹۲ – ۳ شهریور ۱۴۰۰ | |
رئیسجمهور | حسن روحانی |
قائممقام | مرتضی سرمدی |
پس از | علیاکبر صالحی |
پیش از | حسین امیرعبداللهیان |
سفیر ایران در سازمان ملل متحد | |
دوره مسئولیت ۳ تیر ۱۳۸۱[1] – ۳ مرداد ۱۳۸۶ | |
رئیسجمهور | سید محمد خاتمیمحمود احمدینژاد |
پس از | محمدهادی نژادحسینیان |
پیش از | محمد خزاعی |
اطلاعات شخصی | |
زاده | محمدجواد ظریف خوانساری ۱۷ دی ۱۳۳۸ (۶۴ سال) تهران، ایران |
حزب سیاسی | بدون عضویت حزبی |
همسر(ان) | مریم ایمانیه (ا. ۱۳۵۸) |
فرزندان | ۲[2] |
هیئت دولت | دولت یازدهمدولت دوازدهم |
جایزهها | نشان لیاقت و مدیریت (درجهٔ ۱)نشان عقاب آندی (صلیب بزرگ)نشان دوستی |
امضا | ![]() |
پسزمینههای علمی | |
تحصیلات | مطالعات بینالملل (روابط؛ حقوق) |
دانشگاه | دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو[3]دانشگاه کلمبیا (رها کرد)[3]دانشگاه دنور |
عنوان پایاننامه | Self-Defense in International Law and Policy (۱۹۸۸) |
کار علمی | |
زمینهٔ تخصصی/حوزه کاری | مطالعات بینالملل |
نهاد | دانشگاه تهران |
او دانشآموختهٔ کارشناسی ارشد روابط بینالملل از دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو و همچنین کارشناسی ارشد مطالعات بینالملل و دکترای حقوق و روابط بینالملل از دانشگاه دنور است.[7] ظریف دوران کاری خود را از سال ۱۳۵۷ در کنسولگری ایران در سانفرانسیسکو آغاز کرد. او از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ برای مدت ده سال، معاونت حقوقی و بینالملل وزارت امور خارجه را بر عهده داشت. ظریف در فاصله سالهای ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶ به عنوان سفیر ایران در سازمان ملل متحد فعالیت میکرد اما در پی وقایعی در سفر سال ۱۳۸۴ محمود احمدینژاد به سازمان ملل توسط او برکنار شد.[8][9] او در سال ۱۳۹۲ در دولت یازدهم بهعنوان وزیر امور خارجه ایران انتخاب شد. او مسئول تیم مذاکرهکننده هستهای ایران در برنامه جامع اقدام مشترک بود. ظریف در ۶ اسفند ۱۳۹۷، به دلیل آنکه موضوع سفر رئیسجمهور سوریه بشار اسد به تهران به او اطلاع داده نشده بود، از سمت خود استعفا داد، اما دو روز بعد، رئیسجمهور حسن روحانی با استعفای او موافقت نکرد و وی همچنان وزیر امور خارجه ایران باقی ماند.[10][11]
وزارت خزانهداری آمریکا در سال ۲۰۱۹ ظریف را تحریم کرد و اظهار داشت که وی سخنگوی علی خامنهای است.[12] او در سال ۱۴۰۱ توسط کانادا نیز تحریم شد.[13] در ۵ اردیبهشت ۱۴۰۰، یک فایل صوتی از ظریف منتشر شد که حاوی سخنان او در مورد مسائل کشور در زمینهٔ سیاست خارجی بود. این گفتگو با واکنشهای بسیاری از سوی رسانهها همراه بود.[14]