ابن ماجه
From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوعبدالله محمد بن یزید ماجهٔ قزوینی ربعی (۲۰۷ یا ۲۰۹–۲۷۳ یا ۲۷۵ هجری قمری) معروف به امام ابن ماجه، از حدیثدانان برجسته اهل سنت ایرانی و نویسندهٔ کتاب سنن ابن ماجه، یکی از صحاح سته است.
ابوعبدالله قزوینی محمد بن یزید ربعی | |
---|---|
زادهٔ | ۲۰۷ یا ۲۰۹ هجری قمری قزوین، ایران |
درگذشت | ۲۷۳ یا ۲۷۵ هجری قمری قزوین، ایران |
مدفن | قزوین |
محل زندگی | ایران بزرگ |
ملیت | ایرانی |
شهروندی | خلافت عباسی |
شاگرد | ابن ابی شیبه، محمد بن مثنی عنزوی، محمد بن عبدالله بن نمیر، هشام بن عمار، داوود بن رشید و علقمه دارمی |
استاد | احمد بن روح بغدادی، ابن سیبویه و محمد صفار |
پیشه | محدث، مورخ و فقیه |
دوران | روزگار زرین اسلامی |
شناختهشده برای | مسلمانان و مورخان |
آثار | سنن ابن ماجه |
سبک | تاریخ، دانش حدیث و فقه |
عنوان | امام، حافظ، پیشوا ابن ماجه قزوینی |
دوره | سدههای میانی |
منصب | یکی از پیشوایان نویسنده نسکهای ششگانه |
مکتب | اهل حدیث |
والدین |
|
وی کتابی هم دربارهٔ پیشینه شهر قزوین نوشت که از میان رفته است.
محمد ابن ماجه برای دانشآموزی به شهرها و سرزمینهای گوناگون ازجمله حجاز، شام، کوفه، دمشق، و مصر سفر کرد.
در «الوافی بالوفیات» آمده که «ماجه» لقب پدر محمد بن یزید قزوینی است اما زبیدی در کتاب خود به نام «تاجالعروس» ذکر کرده که ماجه نام مادر محمد بن یزید قزوینی بوده است. «ربعی» در نام او منسوب به قبیله ربیعه است.
وی در سال ۲۷۳ یا ۲۷۵ هجری قمری در روزگار خلیفه «معتمد علیالله عباسی» روز دوشنبه در سن ۶۴ سالگی در قزوین درگذشت و روز سهشنبه، هشت روز مانده به رمضان، به خاک سپرده شد.
در جلد چهارم دائرةالمعارف بزرگ اسلامی آمده است: «ابنماجه در قزوین درگذشت و در رثای او شاعران مرثیهها سرودند. آرامگاه او در قزوین تا مدتها شناخته شده بود».
علی بن ابراهیم قطان، ابوطیب بن روح بغدادی، محمد بن عیسی ابهری و سلیمان بن یزید قزوینی، از شاگردان ابن ماجه بودهاند.