محرومیت اجتماعی
From Wikipedia, the free encyclopedia
محرومیت اجتماعی یا حاشیهنشینی اجتماعی محرومیت و طرد شدن به حاشیه اجتماع است. واژهای است که به گستردگی در اروپا و برای نخستین بار در فرانسه به کار رفت.[1] این واژه در حوزههای مختلفی مانند آموزش، جامعهشناسی، روانشناسی، علوم سیاسی و اقتصاد، کاربرد دارد.[2]
محرومیت اجتماعی فرایندی است که در آن افراد از دسترسی به حقوق مختلف، فرصتها و منابعی که به طور معمول در دسترس اعضای دیگر گروه است منع شده باشند (یا از دسترسی کامل آنها ممانعت شود) و برای دستیابی به یکپارچگی اجتماعی و برقراری حقوق بشر در خصوص آن گروه خاص اهمیت اساسی دارند. [3] (برای نمونه مسکن، اشتغال، مراقبتهای بهداشتی، مشارکت مدنی، مشارکت دموکراتیک و تشریفات قانونی).