مجلس بریتانیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
مجلس بریتانیا یا مجلس پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی (به انگلیسی: Parliament of the United Kingdom)، بالاترین نهاد قانونگذاری در بریتانیای کبیر و سرزمین های فرادریایی آن است. این مجلس به تنهایی حق قانونی حکومت به سایر نواحی را دارد. بالاترین مقام در این مجلس پادشاه چارلز سوم است، گرچه این مقام تشریفاتی است و پادشاه از فعالیت سیاسی و هرگونه دخالت یا تصمیمگیری در امور کشوری منع شدهاست.
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
مجلس پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی | |
---|---|
گونه | |
گونه | |
سازمانها | مجلس اعیان مجلس عوام |
رهبری | |
چارلز سوم از ۸ سپتامبر ۲۰۲۲ | |
رئیس مجلس اعیان | لرد فاولر از ۱ سپتامبر ۲۰۱۶ |
رئیس مجلس عوام | لینزی هویل از ۴ نوامبر ۲۰۱۹ |
Leader of the Opposition | Sir Keir Starmer، Labour از 4 April 2020 |
ساختار | |
کرسیها |
|
دولت
اعتماد و تأمین
دیگر اپوزیسیون
Crossbench
لردهای روحانی
| |
دولت
اعتماد و تأمین
دیگر اپوزیسیون
رئیس
| |
انتخابات | |
۱۹ دسامبر ۲۰۱۹ | |
محل نشستها | |
کاخ وستمینستر، لندن، بریتانیا | |
وبگاه | |
مجلس بریتانیا از دو مجلس عوام و اعیان تشکیل شدهاست. مجلس عوام شامل نمایندگانی است که اعضای آن هر ۵ سال یکبار براساس انتخابات و آرای مردم تعیین میشوند. مجلس اعیان شامل روحانیون بلندپایه و لُردها است؛ بهطور کلی اعضای مجلس اعیان توسط مردم انتخاب نمیشوند.
این دو مجلس در ساختمانهای متفاوتی در کاخ وستمینستر واقع در وستمینستر در لندن تشکیل جلسه میدهند.
یکی از ویژگیهای نظام دموکراسی پارلمانی در بریتانیا، وجود رابطه تنگاتنگ میان قوه مجریه و قوه مقننه است: اعضای دولت، کابینه و هیئت وزیران از میان نمایندگان مجلس انتخاب میشوند و نخستوزیر نیز خود یکی از نمایندگان مجلس عوام و رهبر حزب اکثریت است.[4]
ریشه مجلس کنونی به شوراهای آغاز قرون وسطی بازمیگردد. این شوراها وظیفه رایزنی حکومتی را بر عهده داشتند. بهطور نظری، قدرت اصلی قانونگذاری در دست «پادشاه حاضر در مجلس» است، ولی در زمان معاصر، قدرت واقعی به مجلس عوام واگذار شده و پادشاه معمولاً طبق توصیه نخستوزیر عمل میکند و قدرت مجلس اعیان نیز محدود شدهاست.
مجلس بریتانیا گاه به عنوان «مادر مجالس» نیز نامیده میشود زیرا ارگانهای قانونگذاری بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای همسود از روی الگوی آن تشکیل شدهاست. مجلس بریتانیا همچنین بزرگترین ارگان قانونگذاری انگلیسیزبان در جهان است.