ماهواره مخابراتی
ماهواره جهت مخابره یکطرفه / From Wikipedia, the free encyclopedia
ماهوارهٔ مخابراتی یک ماهواره مصنوعی است که سیگنالهای ارتباط از راه دور رادیویی را از طریق یک ترنسپاندر، رله و تقویت میکند؛ این ماهواره یک کانال مخابراتی بین یک فرستنده منبع و یک گیرنده در مکانهای مختلف روی زمین ایجاد میکند. از ماهوارههای مخابراتی برای تلویزیون، تلفن، رادیو، اینترنت و کاربردهای نظامی استفاده میشود.[1] تا اول اوت سال ۲۰۲۰، ۲ هزار و ۷۸۷ ماهواره مصنوعی در مدار زمین وجود داشت که ۱٬۳۶۴ عدد از آن ماهواره مخابراتی است که توسط سازمانهای خصوصی و دولتی استفاده میشود.[2] بسیاری از آنها در مدار زمین ثابت ۳۵٬۷۸۵ کیلومتری بالاتر از خط استوا قرار دارند، به طوری که ماهواره در همان نقطه آسمان ثابت به نظر میرسد. به همین دلیل آنتنهای ماهواره ای ایستگاههای زمینی میتوانند بهطور دائمی آن نقطه را هدف بگیرند و برای ردیابی ماهواره، مجبور به حرکت نیستند.
امواج رادیویی با فرکانس بالا که برای ارتباطات از راه دور استفاده میشود، با خط دید حرکت میکند و به همین دلیل انحنای زمین مانع انتشار کامل آنها میشود. هدف ماهوارههای مخابراتی پخش مجدد این سیگنالها در اطراف منحنی زمین است که این امر امکان برقراری ارتباط بین نقاط جغرافیایی کاملاً جدا از هم را فراهم میکند.[3] ماهوارههای مخابراتی از طیف گستردهای از فرکانسهای رادیویی و میکروویو استفاده میکنند. برای جلوگیری از تداخل سیگنال، سازمانهای بینالمللی آییننامههایی دارند که محدوده فرکانس یا «باند» ای که برخی از سازمانها مجاز به استفاده از آنها هستند را مشخص میکند. این تخصیص باندها خطر تداخل سیگنال را به حداقل میرساند.[4]