ماری فرانسوا سعدی کارنو
From Wikipedia, the free encyclopedia
ماری فرانسوا سعدی کارنو (به فرانسوی: Marie François Sadi Carnot) (۱۱ اوت ۱۸۳۷، لیموژ - ۲۵ ژوئن ۱۸۹۴، لیون) سیاستمدار فرانسوی و پنجمین رئیسجمهور جمهوری سوم فرانسه بود. او در ۱۸۸۷ به ریاست جمهوری فرانسه رسید و در ۱۸۹۴ کشته شد.
سعدی کارنو | |
---|---|
پنجمین رئیسجمهور فرانسه | |
دوره مسئولیت ۳ دسامبر ۱۸۸۷ – ۲۵ ژوئن ۱۸۹۴ | |
پس از | ژول گروی |
پیش از | ژان کازیمیر-پریه |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ماری فرانسوا سعدی کارنو ۲۵ اوت ۱۸۳۷ لیموژ |
درگذشته | ۲۵ ژوئن ۱۸۹۴ (۵۶ سال) لیون |
ملیت | فرانسه |
پیشه | سیاستمدار |
با کنار رفتن ژول گروی از ریاست جمهوری سعدی کارنو با پشتیبانی ژرژ کلمانسو و گروهی دیگر به این مقام دست یافت. در این زمان که جمهوری دچار بحران و زیر حملهٔ ژنرال ژرژ بولانژه بود، سعدی کارنو به جمهوری و مقام ریاست جمهوری اعتبار بخشید. بولانژه به تبعید فرستادهشد و در همان سال(۱۸۸۹) سالگرد انقلاب فرانسه و نیز نمایشگاه جهانی پاریس برپا گشت. این رویدادها بر محبوبیت جمهوری و استواری پایههایش افزود. در ۱۸۹۲ وی با رسوایی کانال پاناما رودررو شد.
در ۲۴ ژوئن سعدی کارنو در اوج محبوبیت در ضیافتی عمومی در لیون سخنرانی نمود ولی با اینکه بیان داشت که در اندیشه انتخاب دوباره به ریاست جمهوری نیست از سوی یک آنارشیست ایتالیایی به نام سانته جرونیمو کاسریو با خنجر زخمی شد و روز پس از آن درگذشت. ترور او موجی از ترس و دلهره را پدیدآورد. پیکر وی با احترام در پانتئون به خاک سپردهشد.