قانون اوکان
From Wikipedia, the free encyclopedia
در اقتصاد، قانون اوکان رابطه ای است که از نظر تجربی بین بیکاری و زیان در تولید یک کشور مشاهده میشود. نام این آرتور ملوین اوکون است که برای اولین بار این رابطه را در سال ۱۹۶۲ پیشنهاد کرد.[1] در "gap version" آمدهاست که به ازای هر ۱٪ افزایش نرخ بیکاری، تولید ناخالص داخلی یک کشور تقریباً ۲٪ کمتر از تولید ناخالص داخلی بالقوه آن خواهد بود. "نسخه تفاوت" رابطه بین تغییرات سهماهه بیکاری و تغییرات سهماهه تولید ناخالص داخلی واقعی را توصیف میکند. ثبات و سودمندی قانون مورد اختلاف بودهاست.[2]
![]() | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |