فوکوس خودکار
From Wikipedia, the free encyclopedia
فوکوس خودکار (به انگلیسی: Autofocus) (مخفف انگلیسی: AF) سیستمی است که بهطور خودکار، لنز دوربین عکاسی را برای ایجاد تصویری دقیق بر روی گیرنده تصویر تنظیم میکند. دو دستهٔ کلی فوکوس خودکار وجود دارد: فعال و غیرفعال. در بیشتر دوربینها با استفاده از کنتراست و در برخی دوربینها از فروسرخ برای فوکوس خودکار استفاده میشود.[1]
فوکوس خودکار اغلب با دکمهای که بر روی لنز و در بعضی دوربینها روی بدنهٔ دوربین تعبیه شده، قابل خاموش و روشن شدن است.[2]
در روش فعال، دوربین برای انجام فوکوس خودکار، یک پرتو مادون قرمز، لیزر را به سمت جلو ارسال میکند. این اشعه پس از برخورد به جسم منعکس شده، دوربین آن را از طریق لنز دریافت میکند. سپس رایانه داخلی دوربین با احتساب زمان تأخیر رفت و برگشت اشعه و سرعت آن که مقدار مشخصی است، فاصلهٔ دوربین تا جسم را محاسبه و لنز را فوکوس میکند.
در روش غیرفعال، اشعهای از دوربین خارج نمیشود بلکه فوکوس از طریق بررسی و تحلیل تصویر حاصل میشود. یک روش بسیار معمول، تشخیص کنتراست (Conyrast Detection) است. از این روش در بسیاری از دوربینهای کامپکت، نیمه حرفهای و دوربینهای حرفهای با پیش نمایش فعال (Live Preview) استفاده میشود. با استفاده از این ترفند، دوربین لنز را آن قدر حرکت میدهد تا در نقطهای که قرار است در آن جا فوکوس انجام شود، بیشترین کنتراست به دست آید.
روش غیرفعال دیگر، تشخیص فاز (Phase Detection) است که در بعضی دوربینهای حرفهای به کار گرفته میشود. در این شیوه دوربین نور دریافتی از سوژه را به دو بخش تقسیم کرده و تصاویر حاصل از آنها را با یکدیگر مقایسه میکند.فوکوس اتوماتیک در چه نقاطی از کادر انجام میشود؟
- سیستم فوکوس خودکار فعال از طریق مادون قرمز - Canon AF35M (1979)
- سیستم فوکوس خودکار با روش غیر فعال Pentax ME-F (۱۹۸۱)
- دوربین رفلکس تک لنز فوکوس اتوماتیک مدرن (۲۰۱۴)