فهرست امیران زیاری
From Wikipedia, the free encyclopedia
فهرست امیران زیاری به افرادی از خاندان زیاریان میپردازد که در قرن چهارم هجری یک امارت کوچک اسلامی را در سرزمینهای پیرامون دریای مازندران اداره میکردند.[1][2] زیاریان امیر گرگان و طبرستان بودند و مناطقی همچون قومس، دیلم و گیلان نیز اغلب در قلمرو آنان بود.[3] این خاندان از منطقه داخل گیلان برخاسته بودند.[4]
امیر زیاریان | |
---|---|
جزئیات | |
شیوه خطاب | امیر |
نخستین پادشاه | مرداویج |
واپسین پادشاه | گیلانشاه |
آغاز پادشاهی | ۹۳۱ میلادی |
پایان پادشاهی | ۱۰۹۰ میلادی |
سکونتگاه رسمی | گرگان (گنبد کاووس کنونی) |
گمارنده | پادشاهی موروثی با تأیید خلافت |
مرداویج، مؤسس سلسله زیاری، مدعی رسیدن اصل و نسبش به خاندان سلطنتی پیش از اسلام گیلان بود. او نخست به علویان طبرستان و سپس به اسفار بن شیرویه، سردار گیلی، خدمت میکرد.[5] هدف زیاریان در ابتدا احیای امپراتوری ساسانیان و خلع قدرت خلافت عباسی بود؛[6] اما پس از مرگ مرداویج، به صورت حکومتی محلی در گرگان، طبرستان و مناطق پیرامون درآمد و پس از مدتی دستنشاندهٔ دیگر حکومتهای همسایه شد. تدریجاً اقتدار و نفوذ امیران زیاری کم و کمتر شد تا آن که واپسین امیران این خاندان، در دورهٔ سلجوقیان، محدود به قلعههای کوهستانی بودند.[7]