فریمان
شهری در استان خراسان رضوی، ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
فَریمان شهری در استان خراسان رضوی در شمال شرق ایران است. این شهر مرکز شهرستان فریمان و در بخش مرکزی شهرستان فریمان قرار دارد. دارای ۴ شهر به نامهای فریمان، فرهادگرد، قلندرآباد و سفید سنگ و دو بخش مرکزی و قلندر آباد و پنج دهستان به نامهای فرهادگرد، سنگ بست، بالابند، قلندر آباد و سفید سنگ است.
این مقاله دارای چندین مشکل است. خواهشمندیم به بهبود آن کمک کنید یا در مورد این مشکلات در صفحهٔ بحث گفتگو کنید. (دربارهٔ چگونگی و زمان مناسب برداشتن این برچسبها بیشتر بدانید)
|
فریمان فِریمون | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | خراسان رضوی |
شهرستان | فریمان |
بخش | مرکزی |
نام(های) پیشین | اشپند-فریدون |
سال شهرشدن | ۱۳۱۴ |
مردم | |
جمعیت | ۶۲هزارنفر (۱۴۰۰) |
رشد جمعیت | ۸٪+ (۵سال) |
تراکم جمعیت | ۵۷۱۱ نفر بر کیلومتر مربع |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۶٫۴ کیلومتر مربع |
ارتفاع | ۱۳۹۳ متر |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۱۱٫۸ |
میانگین بارش سالانه | ۲۶۸ |
روزهای یخبندان سالانه | ۹۲ |
اطلاعات شهری | |
شهردار | مهندس ابوالقاسم عظیمی |
رهآورد | قند و سایر مصنوعات |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۵۱ |
وبگاه | |
شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۴۲ ب |
کد آماری | ۱۳۹۰ |
شهر فریمان در فاصله ۶۵ کیلومتری مشهد و در مسیر مشهد به کشور افغانستان قرار گرفتهاست.
فریمان از دیرباز به خاطر پیشینه و درج در سفرنامهها و بناهای تاریخی مانند سد تاریخی فریمان و کاروانسرای تاریخی، بافت قدیم شهر و کارخانه قند و شهرک صنعتی کاویان و آب و هوای خوب معروف است. این شهر همچنین زادگاه مرتضی مطهری میباشد.[1]
فریمان از جمله شهرهای محدود دارای معماری پهلوی در ایران است که بر اساس معماری روز اروپا بنا نهاده شدهاست. وجود چهل برج در ارتفاعات و دشت و وجود بارو و خندق و برجهای بلند در طول تاریخ فریمان را تسخیر ناپذیر کرده بود. در هجوم قراییها و ترکمنها (غزها) ازبکان و افاغنه و … فریمان همیشه سربلند بودهاست. فریمان به جز بهشت صادق سه گورستان داشتهاست که نشان دهنده تاریخ کهن آن است. شهر فریمان جزو قدیمترین نواحی ایران به مرکزیت فرهادگرد بودهاست. تاریخ این شهر به دوران پیش از اسلام برمیگردد و با القاب روستایی بنام فرمان کندی شناخته میشود. بسیاری از منابع تاریخی این شهر را به عنوان مرکز تجارت و فرهنگی سلسله آل اشراف دانستهاند و اهمیت آن را برای نژادهای فردوسی، بینالود، طوسی آکنده میدانند.