فرهنگ برادوستی
From Wikipedia, the free encyclopedia
فرهنگ برادوستی یا اوریگنیشن زاگرسی قدیمیترین فرهنگ دورهٔ پارینهسنگی پسین در ناحیه زاگرس است، که بین ۱۹۰۰۰ تا ۳۸۰۰۰ سال پیش در این سرزمین رواج داشتهاست.[1] حوزهٔ آن عمدتاً در زاگرس مرکزی در اطراف ایلام، کرمانشاه، لرستان، کردستان عراق و نیز در زاگرس جنوبی در کهگیلویه و بویر احمد، خوزستان و فارس و در حاشیهٔ دریاچه طشک و دریاچه مهارلو و مرودشت گسترش داشتهاست. همچنین در دههٔ اخیر آثاری از این فرهنگ در البرز مرکزی کشف شدهاست. ابزارهای سنگی در این فرهنگ نسبت به فرهنگ موستری، که در دورهٔ پارینهسنگی میانی در این ناحیه رایج بودهاست، تنوع بیشتری دارد و تخصصیتر شدهاست. این فرهنگ به دو دورهٔ قدیم و جدید تقسیم میشود و نهایتاً، متعاقب آخرین بیشینه یخچالی به فرهنگ زرزی تحول مییابد.
نامهای جایگزین | اوریگنیشن زاگرسی |
---|---|
مکان | عمدتاً زاگرس میانی و زاگرس جنوبی |
دوران | پارینهسنگی پسین |
تاریخها | ۱۹۰۰۰ تا ۳۸۰۰۰ سال پیش |
پس از | موستری |
پیش از | فرهنگ زرزی |
مطالعهٔ فرهنگ برادوستی از حیث چگونگیگذار از دورهٔ پارینهسنگی میانی به پسین در آسیای جنوب غربی، گسترش مدرنیته رفتاری در اوراسیا و انقراض نئاندرتالها، نحوهٔ ارتباط با فرهنگ اوریگنیشن در شام و اروپا و ظهور ابزارهای تراشهٔ سنگی نوین اهمیت دارد. هرچند مطالعات در این خصوص هنوز به نتیجهٔ قطعی و دقیقی نرسیدهاست.