فرم باکوس نائور
From Wikipedia, the free encyclopedia
در علوم رایانه فرم باکوس نائور یا فرم بکوس-نائور ∗ (فرم نرمال باکوس یا فرم نرمال باکوس-نائور) یکی از روشهای بیان قواعد است[1] که برای گرامر مستقل از متن ارائه شدهاست. اغلب از آن به عنوان دستور زبان رسمی در علوم رایانه مورد استفاده قرار میگیرد؛ از این میان میتوان به زبانهای برنامهنویسی، قالب اسناد، دستورزبان دستورها و پروتکلهای ارتباطی نام برد. روی دیگر برای نوشتن در گرامرهای مستقل از متن گرامر ون وینگاردن است. این دو گرامر را زمانی به کار میبرند که توصیفات دقیق از زبان لازم است. برای نمونه در زبان رسمیِ تعیین نیامندیها، در راهنماها و در کتب آموزش زبانهای برنامهسازی. بسیاری از توسعهها بر روی فرم اصلی صورت گرفتهاست. برخی از آنها به صورت کامل تعریف شدهاند: فرم گسترش یافته بکوس-نائور ∗ و فرم تکمیلشده بکوس-نائور ∗.