فاطمه بنت اقرع
From Wikipedia, the free encyclopedia
فاطمه بنت حسن بن علی عطار معروف به بنت اقرع (د ۴۸۰ق/۱۰۸۷م) از خوشنویسان دستگاه خلافت عباسیان در سده پنچم هجری است که پیمان متارکه جنگ میان دولتهای عباسی و روم به خط اوست.[1]
بنت اقرع به چند دلیل جایگاهی نمایان دارد. نخست آنکه در تاریخ فرهنگ اسلامی وی نخستین زن خوشنویس ایرانی است که نامش ثبت شده، و دیگر اینکه وجود این گونه زنهای خوشنویس و فاضله گواه برآن است که زنان آن عصر نیز همراه مردان، برای گسترش معرفت و انتقال هنر و زیباشناسی به نسلهای بعدی خدمت شایانی کردهاند.