فاتحه (سوره)
نخستین سورهٔ قرآن که ۷ آیه دارد. / From Wikipedia, the free encyclopedia
سوره فاتحه (به معنای گشاینده) یا حمد نخستین سوره در ترتیب فعلی سورههای قرآن است. این سوره که به امالکتاب نیز ملقب است، هفت آیه و در جزء یک قرار دارد. چون در این سوره، خدا، حمد و ثنا شده، این سوره حمد خوانده شدهاست.[1][2]
اطلاعات اجمالی فاتحه آغازگر و گشایندهٔ قرآن, دستهبندی ...
فاتحه آغازگر و گشایندهٔ قرآن | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مکی | ||||
نامهای دیگر | حمد امالقرآن امالکتاب کنز سبع من المثانی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
ترتیب در قرآن | ۵ | ||||
جزء | ۱ | ||||
حزب | ۱ | ||||
شمار آیهها | ۷ | ||||
شمار واژهها | ۲۹ | ||||
شمار حرفها | ۱۴۳ | ||||
متن سوره | |||||
متن سوره با خط عثمانی | |||||
|
|
||||
بستن
به گفته منابع اسلامی، سوره فاتحه از سورههای مکی است. سورهٔ فاتحه در نمازهای واجب و مستحب مسلمانان خوانده میشود و محتوای اصلی آن، توحید و سپاس خداوند است. قرآنشناسان چند نظریه مختلف دربارهٔ این سوره ابراز کردهاند؛ از جمله اینکه در واقع بخشی از خودِ قرآن و یکی از سورههای آن نبوده و در واقع به عنوان دعا قبل از قرائت قرآن خوانده میشده یا اینکه نقش مقدمه کتاب را دارد. آنها همچنین این سوره را با برخی از بخشهای کتاب مقدس مرتبط دانستهاند.[3]