غیاث‌الدین محمد (وزیر)

غیاث الدین محمد بن رشید الدین فضل‌الله (متوفی به سال ۱۳۳۶ م) یک دیوان‌سالار ایرانی تحت حکومت ایلخانیان بود، که به عنوان وزیر آخرین ایلخانیان ابوسعید بهادرخان حکومت ۱۳۱۶–۱۳۳۵) از سال ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۵ خدمت می‌کرد. غیاث الدین پسر رشیدالدین همدانی (اعدام در سال ۱۳۱۸)، مورخ و وزیر برجسته غازان خان (حکومت ۱۲۹۵–۱۳۰۴) و اولجایتو (حکومت ۱۳۰۴–۱۳۱۶) بود. ^[1]

آرامگاه غیاث‌الدین در کوی غیاث تبریز

غیاث الدین به‌طور ویژه‌ای حامی هنر بود. در دهه ۱۳۳۰، آثار مختلفی توسط شخصیت‌های برجسته ای مانند شاعران اوحدی مراغه ای، خواجو کرمانی و سلمان ساوجیبه او تقدیم شد. همچنین آثار دانشمندانی مانند قاضی عدودالدین ایجی؛ و مورخانی مانند حمدالله مستوفی و شعبان کرایی. ^{[1] [2]}

پانویس

1. Jackson & Melville 2001.
2. Jackson 2017.

منابع

• Jackson, Peter; Melville, Charles (2001). "Ḡīāt-al-Dīn Moḥammad". In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica, Volume X/6: Germany VI–Gindaros. New York, NY: Bibliotecha Persica Press. pp. ۵۹۸–۵۹۹. ISBN 978-0-933273-55-9.
• Jackson, Peter (2017). The Mongols and the Islamic World: From Conquest to Conversion. Yale University Press. ISBN 978-0-300-22728-4. JSTOR 10.3366/j.ctt1n2tvq0.
• Hope, Michael (2016). Power, Politics, and Tradition in the Mongol Empire and the Īlkhānate of Iran. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-876859-3.
• Komaroff, Linda (2006). Beyond the Legacy of Genghis Khan. Brill. ISBN 978-9004150836.
• Lane, George E. (2012). "The Mongols in Iran". In Daryaee, Touraj (ed.). The Oxford Handbook of Iranian History. Oxford University Press. pp. 243–270. ISBN 978-0-19-987575-7.

پیوند به بیرون