عربی کلاسیک
گونه معیار عربی در متون اموی و عباسی / From Wikipedia, the free encyclopedia
عربی کلاسیک یا عربی قرآنی (عربی: اَلعَرَبِیَّةُ ٱلْفُصْحَیٰ) شیوه ادبی معیار زبان عربی از قرن هفتم میلادی و طی قرون وسطی بود. متون دینی و ادبی همانند کتاب قرآن، شعرها، نثرها و سخنرانیها در دوران اموی و عباسی از برجستهترین آثار موجود به عربی کلاسیک هستند.
اطلاعات اجمالی عربی کلاسیک, زبان بومی در ...
عربی کلاسیک | |
---|---|
زبان بومی در | بهطور تاریخی در خاورمیانه |
دوره | قرن هفتم تا نهم میلادی |
آفروآسیایی
| |
گونههای نخستین | عربی کهن
|
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | – |
گلاتولوگ | هیچ کدام |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
بستن
عربی نوین معیار نوادهٔ مستقیم عربی کلاسیک است و امروزه در جهان عرب در اسناد و سخنرانیهای رسمی همچون برخی از پخشهای رادیویی و محتواهای غیرسرگرمی کاربرد دارد. صرف و نحو عربی نوین معیار با عربی کلاسیک یکسان است اما واژگان و سبکشناسی آن متفاوت است.