عربی آسیای میانه
گونهٔ عربی رایج در آسیای مرکزی / From Wikipedia, the free encyclopedia
عربی آسیای میانه (به عربی: العربیة الآسیویة الوسطی) گونهای رو به انقراض از عربی است که جوامع عرب ساکن آسیای میانه بدان سخن میگویند.
اطلاعات اجمالی عربی آسیای میانه, زبان بومی در ...
عربی آسیای میانه | |
---|---|
زبان بومی در | افغانستان، ایران، تاجیکستان، ازبکستان |
شمار گویشوران | ناشناخته (۱٬۷۰۰ نفر (بدون عربی خراسانی) اشارهشده ۱۹۹۷–۲۰۰۳)[1] |
آفروآسیایی
| |
گویشها | بختیاری
بخارایی
کشکدریایی
|
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | یکی از:abh – عربی تاجیکیauz – عربی ازبکی |
گلاتولوگ | afgh1238 [2] |
بستن
این گویش با سایر گویشهای زبان عربی بسیار متفاوت است و گرچه دارای شباهتهایی با عربی موصلی است، یک از پنج شاخهٔ اصلی عربی نوین معیار است و برای گویشوران آن بر خلاف سایر گونههای عربی، هیچ نوع وضعیت دوزبانگونگی با عربی نوین معیار وجود ندارد.[3]
امروزه حدود ۶ هزار نفر در افغانستان، ایران، تاجیکستان و ازبکستان بدین گویش سخن میگویند و به دلیل اینکه عربی در هیچیک از این کشورها رسمی نیست، شمار گویشوران آن روز به روز در حال کاهش است.[3]