From Wikipedia, the free encyclopedia
صیحه آسمانی یکی از نشانههای حتمی ظهور منجی از دیدگاه شیعیان است. از لحاظ لغوی به معنای بانگ و فریاد آسمانیست. صدای بسیار بلندی است که همه مردم زمین آن را به گوش خود خواهند شنید. بنا بر روایات این نشانه در سحرگاه بیست و سوم ماه رمضان سال ظهور مهدی رخ میدهد.[1][2]
در روایتی منسوب به علی بن ابیطالب دربارهٔ حوادث مرتبط با صیحه آسمانی آمده:[1][3]
... آنگاه امور مردم هرگز اصلاح نمیشود، و هرگز نمیتوانند در اطراف یک محور گرد آیند، تا هنگامی که منادی از آسمان بانگ برمیآورد که به سوی فلانی بشتابید و از او دور نشوید، سپس کف دستی در آسمان ظاهر میشود، و به سوی او اشاره میکند.
همچنین در روایتی منسوب به محمد بن عبدالله آمده که دو شب گذشته از ماه رمضان نشانهای در آسمان ظاهر میشود.[4]
در یک روز صدایی از آسمان برمیخیزد که خطاب به مردم، نام قائم را صدا میزند. این صدا که متعلق به جبرئیل است در اول روز میگوید که حق با آل علی و شیعیان اوست.[2][1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.