صلح حسن و معاویه
قرارداد صلح بین حسن و معاویه در ۶۶۰ میلادی / From Wikipedia, the free encyclopedia
صلح حسن و معاویه به واقعه صلح میان حسن بن علی و معاویه بن ابوسفیان گفته میشود که از جنگ بین کوفیان و شامیان جلوگیری کرد و طی آن خلافت به شروطی از حسن به معاویه منتقل گردید. این واقعه در سال ۴۱ ه. ق. برابر ۶۶۰[1] یا ۶۶۱ میلادی[2] رخ داد و به آن عام الجماعه نیز میگویند. معاویه که از زمان عمر ابن خطاب فرماندار شام بود پس از کشته شدن پسر عموی خود خلیفه عثمان خونخواه او بود و با علی ابن ابیطالب بیعت نکرد.[3] علی سپاه خود را بطرف شام حرکت داد و معاویه سپاه خود را بطرف کوفه حرکت داد تا در نهایت در صفین به هم رسیدند و در سال ۳۷ه-۶۶۷ق جنگ صفین درگرفت.[4] پس از قتل علی توسط ابن ملجم مرادی در سال ۴۰هجری-۶۶۱ میلادی مردم کوفه با حسن بیعت کردند و او حدود شش ماه خلافت کرد. در این مدت با معاویه مکاتباتی داشتند که منجر به پایین آمدن حسن از خلافت و تاسیس خلافت اموی توسط معاویه در سال ۴۱ هجری -۶۶۱ میلادی شد که بمدت نود سال تا ۱۳۱ هجری-۷۵۰ میلادی ادامه پیدا کرد.