From Wikipedia, the free encyclopedia
شی باتر (به انگلیسی: Shea butter) یا کره شیا چربی استخراج شده از دانههای درخت روغن قلم (Vitellaria paradoxa)میباشد.[1] بهطور گسترده در مواد آرایشی به عنوان مرطوبکننده و لوسیون استفاده میشود. کره شیا خوراکی بوده و در برخی از کشورهای آفریقایی برای تهیه مواد غذایی استفاده میشود.[2] گاهی از این کره جایگزین کره کاکائو استفاده میشود، اگر چه طعم آن تا حدود زیادی متفاوت است.[3][4]
درخت شیا یا درخت روغن قلم در کمربند خشک ساوانا در غرب آفریقا از سنگال در غرب تا سودان در شرق و بر روی کوهپایههای ارتفاعات اتیوپی رشد میکند.
کره شیا ترکیب پیچیدهای شامل اسیدهای چرب نظیر اسید اولئیک (۴۰–۶۰٪)، اسید استئاریک (۲۰–۵۰٪)، اسید لینولئیک (۳/۱۱))، اسید پالمیتیت (۲–۹))، اسید لینولنیک (<۱)) و اسید آراشیدیدیک (<۱) میباشد.[5]
این روغن در محدوده دمای بدن انسان ذوب میشود و طرفداران استفاده از آن بر جذب سریع آن از راه پوست و خواص ترمیم کننده و مرطوبکننده آن تأکید دارند.[6]
کره شیا بهطور عمده در محصولات آرایشی مرتبط با پوست و مو نظیر براق لب، کرمهای مرطوبکننده و لوسیونها و نرمکنندههای مو استفاده میشود.[7] همچنین در صنعت صابون سازی استفاده میشود البته مقادیر بالاتر از استاندارد آن باعث نرم شدن بیش از حد صابون و کاهش خاصیت پاککنندگی میشود. البته به دلیل هزینه بالای این روغن نسبت به پوماس و روغن نخل، کمتر از کره شیا برای صابون سازی استفاده میشود.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.