شورای موقت ریاستجمهوری ایران
سرپرستی موقت ریاستجمهوری ایران (۱۳۵۸–۱۳۶۸) / From Wikipedia, the free encyclopedia
شورای موقت ریاستجمهوری ایران شورایی سه نفره متشکل از نخستوزیر، رئیس مجلس شورای ملی و رئیس دیوان عالی کشور بود که مطابق اصول ۱۳۰ و ۱۳۱ قانون اساسی پیش از بازنگری در سال ۱۳۶۸، در صورتی که رئیسجمهور ایران به دلیل عزل، کنارهگیری، غیبت، بیماری یا فوت، از انجام وظایف قانونی خود ناتوان بود، وظایف رئیسجمهور را بر عهده داشت و همچنین مسئول برگزاری انتخابات جدید تا ۵۰ روز آینده بود.[1][2][3] در قانون اساسی فعلی، برای چنین شرایطی، انتقال وظایف به معاون اول رئیسجمهور، با موافقت رهبر، پیشبینی شده است و شورایی سه نفره متشکل از معاون اول، رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیس قوه قضائیه، صرفاً مسئول برگزاری انتخابات تا ۵۰ روز آینده هستند.[4]
شورای موقت ریاستجمهوری ایران | |
---|---|
گونه | |
گونه | شورای انتقالی ریاست دولت |
تاریخچه | |
بنیادگذاری | ۱۲ آذر ۱۳۵۸ |
انحلال | ۶ مرداد ۱۳۶۸ |
پسین | معاون اول رئیسجمهور و شورای برگزاری انتخابات ریاستجمهوری ایران (۱۳۶۸–اکنون) |
رهبری | |
نخستوزیر | |
رئیس مجلس شورای ملی | اکبر هاشمی رفسنجانی (شورای اول و دوم) |
رئیس دیوان عالی کشور | |
ساختار | |
کرسیها | ۳ |
مدت دوره | حداکثر ۵۰ روز |
اختیارات |
|
قانون اساسی | |
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران |
در طول تاریخ جمهوری اسلامی ایران، شورای موقت ریاستجمهوری، دو بار تشکیل شد؛ بار نخست، پس از عزل رسمی ابوالحسن بنیصدر، از ۱ تیر ۱۳۶۰ تا ۱۱ مرداد ۱۳۶۰ و بار دوم پس از ترور محمدعلی رجایی، از ۸ شهریور ۱۳۶۰ تا ۱۷ مهر ۱۳۶۰، انجام وظیفه کرد.[5]