شهابالدین عبدالله مروارید
شاعر ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
خواجه شهابالدین عبدالله مروارید (۸۶۵ -۹۲۲ ه. ق/۱۴۶۱-۱۵۱۶ م) متخلص به بیانی و معروف به کرمانی فرزند خواجه شمسالدین محمد کرمانی، خوشنویس، نویسنده، شاعر و سیاستمدار نامدار اواخر سده نهم و اوایل سده دهم بود.[1][2] افشان غبار و رنگآمیزی ابر کاغذ از ابداعات اوست.[3] او در نظم و نثر دست داشت، بیشتر اقلام خط را خوش مینوشت و در موسیقی و علم ادوار صاحبنظر بود.[4]
خواجه شهاب الدین عبدالله مروارید کرمانی | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۸۶۵ هجری قمری |
درگذشته | ۹۲۲ هجری قمری |
محل اقامت | کرمان، هرات |
قومیت | ایرانی (کرمان) |
دوران | اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم |
مذهب | شیعه دوازده امامی |
آثار معروف | منشآت، مونس الاحباب |
شناخته شده برای | اختراع افشان غبار، رنگ آمیزی ابری کاغذ |
پیشه | وزیر اواخر حکومت تیموری و اوایل حکومت صفوی |
بیانی در دربار سلطان حسین بایقرا سمت وزارت داشت و مدتی هم در دربار شاه اسماعیل اول خدمت کرد. در خطوط ششگانه شاگرد عبدالله طباخ و در خط تعلیق شاگرد خواجه تاجالدین سلمانی بود.[5]