شبستان
From Wikipedia, the free encyclopedia
شبستان قسمتی است از مسجدهای بزرگ که دارای سقف است. شبستانها فضاهای سرپوشیده و دارای ستونهای یک شکل و موازیاند که از یک طرف به صحن مسجد راه دارند. همچنین شَبستان مکانی بود در خانهٔ پادشاهان قدیم که خلوتخانه و حرمسرا و خوابگاه آنان بهشمار میآمد. در دورهٔ قاجار در ایران شبستان را اندرون، اندرونی و زنانه میگفتند.
شبستان که در آن نماز گزارده میشود، یکی از فضاهای اصلی همه مساجد بودهاست، که معمولاً دارای دو بخش زنانه و مردانه است. اکثر مساجد دارای شبستان زمستانی و تابستانی میباشند. این فضا که محراب در آن واقع است، در بعضی از مساجد با ستون و در بعضی دیگر بدون ستون میباشد. شبستانهای بدون ستون از ویژگیهای مساجد عثمانی میباشد.[1]
واژهٔ شبستان برای دلالت بر چنین فضاهایی در مسجدها، امری دیرینه نیست و از حدود سدهٔ دوازدهم هجری قمری است که در متون تاریخی به معنای فضای نمازخانههای مسجدها به کار برده شدهاست.