سید عبدالله بهبهانی
مجتهد شیعه / From Wikipedia, the free encyclopedia
سید عبدالله بهبهانی (۱۲۱۹ نجف – ۲۵ تیر ۱۲۸۹ تهران) از مجتهدان شیعه و رهبران جنبش مشروطه ایران بود. وی در برههٔ کوتاهی -بلافاصله پس از برقراری مشروطه- قدرت بسیاری یافته بود بهطوریکه عملاً مانند یک شاه بر کشور حکومت میکرد و افرادی که میخواستند در ایالت و ولایات به مقامات مهم کشوری و لشکری برسند یا در پایتخت پستهای وزارت و صدارت را احراز کنند به وی مراجعه میکردند و به همین جهت و با توجه به رنگ چهرهٔ تیرهاش نزد عموم مردم به شاه سیاه معروف شده بود.[1]
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکیپدیا نیست. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (سپتامبر ۲۰۱۵) |
اطلاعات اجمالی سید عبدالله بهبهانی, زادهٔ ...
سید عبدالله بهبهانی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲۱۹ خورشیدی/۱۲۵۶ قمری نجف، عثمانی |
درگذشت | ۲۵ تیر ۱۲۸۹ خورشیدی ۹ رجب ۱۳۲۸ قمری تهران، ایران |
آرامگاه | نجف |
ملیت | ایرانی |
نژاد | ایرانی - بحرانیها |
کارهای برجسته | از رهبران مشروطه در تهران |
جنبش | یکی از رهبران جنبش مشروطه ایران |
منصب | مجتهدان و از رهبران جنبش مشروطه ایران |
بستن